เวลาพูดเรื่อง “ความรู้ทางการเงิน” เรามักถูกล่อลวงด้วยอะไรที่หวือหวา—กราฟเส้นพุ่งแรง คำคมตัวโต เพลงประกอบตึบๆ แต่ชีวิตจริงกลับเรียบง่ายกว่านั้นมาก และมักจะ “น่าเบื่อ” กว่าเสมอ
JL Collins ผู้เขียน The Simple Path to Wealth สรุปกฎการเงินไว้แค่ 3 ข้อที่ใครๆ ก็ทำได้
1. ใช้จ่ายน้อยกว่าที่หาได้
2. เอาส่วนเกินไปลงทุนในกองทุนดัชนี
3. หลีกเลี่ยงหนี้
ฟังดูไม่เร้าใจ แต่ทรงพลัง เพราะเราไม่ต้องเดาอนาคต ไม่ต้องเลือกม้าตัวไหนจะเข้าเส้นชัย แค่ถือ “ทั้งสนาม” ผ่านกองทุนดัชนี ก็ให้ระบบเศรษฐกิจทำงานแทนเรา—บริษัทที่แย่จะค่อยๆ หลุดไป บริษัทที่ดีจะค่อยๆ ใหญ่ขึ้น เราแค่อดทนและวินัย
คำว่า FU Money ที่ JL พูดถึง จริงๆ คือ “เงินอิสระ”—มากพอให้เรา กล้าปฏิเสธงานที่ไม่ใช่ กล้าพักเพื่อเปลี่ยนเส้นทางชีวิต และกล้าเลือกแบบไม่ฝืนใจ
แล้วทองคำเกี่ยวอะไร?
สำหรับผม ทองคำคือ “เพื่อนเก่า” ที่คอยประคองตอนพอร์ตผันผวน เป็นสินทรัพย์ป้องกันความเสี่ยง (Hedge Asset) ที่ไม่ได้ทำหน้าที่ทำให้รวยเร็ว แต่ทำให้เรา “นอนหลับ” ได้ในคืนที่ตลาดสั่นคลอน เพราะเมื่อระบบมีความไม่แน่นอนสูง ทองคำมักยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามความกลัวของตลาด
ในโลกที่ข่าวดังขึ้นทุกครึ่งวัน เราต้องการกรอบคิดที่มั่นคงและทำได้จริง
รายได้ > ค่าใช้จ่าย (เสมอ)
ส่วนเกิน → กองทุนดัชนี (สม่ำเสมอ)
กันชนความเสี่ยง → ทองคำ (พอดี)
หนี้เสีย → อย่าแตะ (ถ้าจำเป็นคุมเข้มวินัย)
สุดท้าย ชีวิตที่ดีไม่จำเป็นต้องซับซ้อน การเงินที่ดีไม่จำเป็นต้องหวือหวา ทำเรื่องน่าเบื่อให้สม่ำเสมอ เดี๋ยวเรื่องน่าตื่นเต้นจะตามมาเอง—จากดอกเบี้ยทบต้นที่ทำงานให้เราเงียบๆ ทุกวัน
ข้อสงวนสิทธิ์: บทความหรือข่าวสารนี้จัดทำขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการให้ข้อมูลทั่วไปเท่านั้น โดยเนื้อหาบางส่วนอาจเรียบเรียงจากความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน หรืออาจจัดทำขึ้นโดยใช้ปัญญาประดิษฐ์ เพื่อสรุปข้อมูลจากแหล่งข่าวต่าง ๆ ที่เปิดเผยต่อสาธารณะ และนำมาเรียบเรียงใหม่เพื่อการทำความเข้าใจที่ง่ายขึ้น ทั้งนี้ มิได้เป็นคำแนะนำทางการเงิน การลงทุน หรือการซื้อขายทองคำ สินทรัพย์ หรือหลักทรัพย์ใด ๆ ผู้จัดทำได้พยายามตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลอย่างเต็มที่ แต่อาจมีความคลาดเคลื่อนหรือเปลี่ยนแปลงได้ตามเวลา และขอสงวนสิทธิ์ไม่รับผิดชอบต่อความเสียหายใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นจากการนำข้อมูลนี้ไปใช้ไม่ว่ากรณีใด